Kızılörenlilerin Tahtakale macerası 1955-56 yıllarında başlar. O yıllarda askerliğini İstanbul’da tamamlayan İmizenin oğlu Mustafa Gönen köye döndükten sonra çalışmak için Mersin’e ve Adana’ya gider. Bir ay kadar Mersin’de ve Adana’da kaldıktan sonra Develili bir asker arkadaşının aklıyla İstanbul’a gitmeye karar verir. İstanbul’da arkadaşı ile beraber işportacılık yapmaya başlar. Mustafa Gönen’den 15 gün sonra arkadaşları olan Gorculu’dan Halil Ayten ve Kanlıçardaklı Arif Hoca da İstanbul’un yolunu tutar. O zamanlar yağ ticareti yapan Halil Ayten ve Arif Hoca tenekelerle İstanbul’a yağ getirir ve burada kalmaya karar verirler.

Üç arkadaş Tahtakale’de işportacılık yaparak para kazanırlarken köylerini de ziyaret etmeyi ihmal etmezler. O zamanlar köyde işsizlik ve yoksulluk had safhadadır. Nüfusu gittikçe artan köylüler ekonomik olarak yeni açılımlar aramaktadır. Bu nedenle bazıları Adana, Mersin gibi yakın illerde çalışmaya gitmektedir. İstanbul’da çalışan üç kişinin köye gidip gelmeleri diğer köylülerin de İstanbul’a yönelmelerinde teşvik edici olmuştur.

Altı ay içerisinde Ali Arar, Ali Uçak, Kenan Günsur, Ömer Korkmaz, Hasan Alper ve birkaç kişi daha İstanbul’a gelerek arkadaşları ile beraber işportacılık yapmaya başlar. Çalışma yerleri genellikle Tahtakale Caddesi ve Sabuncu Han Caddesidir. Kalem, çakmak, su vb. bir çok çeşit satarlar. İlk zamanlar Mercan’da şu anda katlı otopark olan yerin karşısında gündüzleri tiyatro olarak çalışan Babanın Yeri isimli barakada kalırlar. Sayıları artınca Bakırcılar’da bir ev tutarlar. Bir yandan da köyden yeni gelen arkadaşları aralarına katılmaktadır.

Özellikle 1959-1960 yılında birçok kişi gelmiştir fakat 1960 ihtilalinden sonra bir kısmı geri dönmüştür. Aradan zaman geçtikten sonra İstanbul’a göç hız kazanmıştır. 60’lı yıllarda artık ailelerini de getirmeye başlamışlardır. Ailesini İstanbul’a ilk getiren kişi Ali Arar’dır. Fatih’te bir ev kiralar ve köydeki ailesini İstanbul’a getirir. İlk zamanlar köyde bu durum hoş karşılanmaz ve Ali Arar’a çok kızarlar fakat ilerleyen zamanda daha bir çok kişi ailesini getirir.

Artık İstanbul’da Kızılörenli nüfusu artmaktadır ve İstanbul Kızılörenliler için en önemli gelir kapısı olmuştur. Zamanla işportacılıktan gelir elde eden kişiler dükkan açmaya başlar. Kimisi çanta ile pazarlama (ayakçılık) yapmaya çıkar. Tüm Kızılörenliler İstanbul’da dayanışma içindedir. Birbirlerine yardımcı olurlar. Özellikle köyden yeni gelenler önce buradaki akrabalarının yanında işi öğrenir ondan sonra çalışmaya başlar.

Yıllar geçtikçe Kızılörenliler Tahtakale ticaretinde söz sahibi olmaya başlar. Günün gereklerine göre değişik sektörlerde çalışırlar. Özellikle 1990’lı yıllarda Tahtakale’de işportacılık çok değer kazanmıştı. Tezgah yerleri bir ev fiyatında kiralanırdı. Bu yıllarda İstanbul sadece Kızılören’den değil Adana ve Mersin’den de göç almıştır. 2000’li yıllarda işportacılık bitme aşamasına gelse de Tahtakale hala Kızılörenliler için en önemli geçim kaynağı olma özelliğini koruyor. Bu piyasada ticarete başlayıp geçimini sağlayan hemşehrilerimiz artık bir çok sektörde ithalat ve imalat yapmaya devam etmektedir. Türkiye’nin hemen hemen her ilçesine mal satan hemşehrilerimiz artık Türkiye ekonomisinde de söz sahibi konumdadır.

(Verdikleri bilgiler için Ali Arar, Mehmet Yurdakul, İsmail Kulaç ve Vahdi Ayten’e teşekkür ederiz. Geçmiş zaman olduğu için kronoloji ve isimlerde hata veya eksiklik olabilir. Bu konuda iletilecek bilgiler doğrultusunda düzenleme yapılabilir.)

(Haber: Muharrem Ayten – Yusuf Ayten)